گزارشي تقريباً مفصّل درباره فعاليت‌هاي مؤسسه فقاهت و تمدن‌سازي اسلامي‌ست كه به عنوان پيشنهادي براي ايجاد فضاي گفتماني تدوين شده است.
تحوّل سخت است. خصوصاً وقتي بزرگان سن بالا داشته باشند. اين را همه مي‌دانند، سن انسان كه بالا مي‌رود، محافظه‌كار مي‌شود معمولاً. اصلاً وظيفه‌اش و تكليفش مي‌شود اين‌كه حفظ گذشته نمايد و اجازه تغيير ندهد. از نزديك در جريان فعاليت‌هاي شوراهايي بودم كه به سرانجام نرسيدند. در طيّ پروژه‌هاي متعدّد، بارها و بارها اقدام به تجميع آسيب‌هاي حوزه و راهكارهاي پيشنهادي نمودم و صدها عنوان را طبقه‌بندي كرده در اختيار مسئولين قرار داده بودم. دستور جلسات بسياري از نشست‌ها و اجلاسيه‌ها را تدوين كرده بودم تا حركتي در بزرگان پديد بياورد براي پذيرش تغيير و تحولّي و مديريت آن. اما انگار تكان نمي‌خوردند. اثري نداشت. روزي قدرتمندي رو به من كرد و گفت: «ما هم در سن شما بوديم خواستيم همه چيز را عوض كنيم، فلان بزرگ گفت: كرديم نشد، نكنيد نمي‌شود!» منظورش اين بود كه دلسردم نمايد. و موفق هم شد. موفق هم شد. من ديگر از تلاش براي ايجاد تغيير دست كشيدم. اما وقتي ديدم يك برادري پيدا شده كه محكم و راسخ ايستاده، تصميم گرفتم حمايتي نمايم. رفتم و با مسئولي صحبت كردم. خواست تا مطلبي بنويسم و بدهم تا بدهد به مسئول‌ترها. متني نوشتم كه ديد و نپسنديد. گفت طولاني‌ست و نمي‌خوانند. بازنويسي كردم و در دو سه صفحه همه مطالب مهم را آوردم. باقي را كردم پيوست و ضمائم.
در نوشتن آن‌چه در ذهن داري ترديد نكن. تك‌تك يادداشت‌ها را شخصاً مي‌خوانم و پند مي‌گيرم:
علم اندوزي
جمعه ۱ ارديبهشت ۱۴۰۲
اين نوشته را مي‌توانيد به صورت رايگان از لينك‌هاي روبه‌رو دريافت نماييد.
تماس
پيامك
ايميل
ذخيره
