نمودار كاربرد هوش مصنوعي در مديريت روابط عمومي

اصلاً جالب نيست. خيلي سخت و دشوار. آخر نمي‌شود كه جلوي مردم شأن و منزلت يك يا چند استاد بزرگ حوزه و دانشگاه را خرد كرد. مسئله دقيقاً اين است. احترام در فرهنگ ما مانع جريان درست بحث مي‌شود. با يك خاطره مطلب را روشن مي‌كنم. دبستاني بودم و تصميم گرفتند تابستان به كلاس هنري بفرستند مرا. كانون پرورش فكري كودكان بود به نظرم. شايد تخفيف مخفيفي داشت كه چنين قصدي كردند، زيرا سابقه قبلي و البته بعدي هم نداشت. كلاس خط درشت اسمم را نوشتند و قلم ني خريدند و مركب و برادرم گفت: اين قلم ني را استاد خطاطي خودم تراشيده و خيلي عالي هم. خب من هم كودكي بيش نبودم كه، استادمان يك به يك قلم‌ها را مي‌گرفت و بررسي مي‌كرد، من گفتم، همين مطلب را، قلم مرا بررسي نكرد. پس از برگشتن براي برادرم كه تعريف كردم گفت: با اين حرف استاد خط خود را به زحمت انداختي، اگر مي‌خواست قلم را طبق نظر خود اصلاح كند، توهين به استاد ديگر مي‌شد، ناچار بود چيزي نگويد.
حالا جلسه گرفته‌اند اين دوستان، سه چهار استاد دعوت كرده، همه قرار است درباره كاربرد هومص در روابط عمومي. آخرين نفر صحبت كردم، ولي چه مي‌توانستم گفت؟! بگويم: با نظر فلاني مخالفم؟ بگويم روش فلان كه فلان استاد ارائه كرده جواب نمي‌دهد؟ مي‌شود آخر؟! جلوي بيست سي نفر آدم بيايم و جايگاه علمي يك استاد را خراب كنم؟ اگر هم بشود در فرهنگ ايراني اسلامي ما نمي‌شود. لذا خيلي آرام سر خوردم و با طرح مباحثي متفاوت در رفتم. ولي بعد كه پيام فرستادند، اين نمودار را تهيه كرده و تقديم نمودم. اگر هر كدام را تك تك دعوت مي‌كردند، خب هر كسي هر نظري داشت ارائه مي‌كرد، بي‌نگراني از آسيب. خودشان ميان آرا قضاوت مي‌كردند بعداً.