با هم رفتيم
ولي خودشان انتخاب كردند
گفتم جشن تولد مي‌گيريم
براي پيامبر (ص)
خوشحال بودند
سيداحمد پرسيد:
ولي پيامبر (ص) خودش كه نيست شمع‌ها را فوت كند
پاسخش دادم:
شما بچه‌هاي پيامبريد، شما به جاي او فوت مي‌كنيد
خوشحال شد
خوشحال بود
امروز صبح هم با خوشحالي بيدار شدند
براي جشن گرفتن :)
هر سال تلاش مي‌كنم اين اتفاق بيافتد
قبلاً گزارشي نوشته بودم
اين‌جا
چرا؟!
چرا اين كار را مي‌كنم؟!
راستش سه نكته تربيتي در آن قصد كرده‌ام:
1. اهميت انسان كامل را دريابند
رسول خدا ص در نظرشان گرامي و بزرگ شود
فردي كه به خاطر ورودش به عالم دنيا جشن مي‌گيريم
پس بايد خيلي مهم باشد
2. توجه پيدا كنند كه كه هستند
از نسل كدام منتخب
فردي كه خداوند خواسته نسلش دوام و استمرار يابد
و ديده شود
و مورد توجه باشد
اين را بفهمند و رفتار خود را شايسته چنين موقعيتي نمايند
3. اهميت جشن تولد «خودمان» كم شود
اين‌كه تولد فيزيكي ما جشن ندارد
رشد روحي و ايماني ما
از طريق ايمان به خداي متعال
به واسطه رسول مكرّم اسلام (ص)
اين را بايد جشن گرفت
و بزرگ داشت
اميد كه اين سه روي دهد و فهم آن محقّق شود!
مجله پارسي نامه: 
