به نام خدا

در پارسي‌بلاگدفتر زندگي

دوشنبه ۶ آذر ۱۳۹۶ - ۲:۰۵ عصر

مشغول درست كردن كتلت
دو تا ماهيتابه
من و مريم
هم‌زمان
براي چندمين بار گفت:
من بايد آشپزي را خيلي حرفه‌اي ياد بگيرم!
گفتم:
تا جايي‌كه بلد هستم يادت مي‌دهم
ولي بيشتر از آن را
بايد كلاس آشپزي بروي
حالا صبر كن كمي بزرگ‌تر بشوي
اصلاً شايد دوست داشتي بروي هنرستان فني و حرفه‌اي
ادامه داد:
«بابا تو بايد تمام چيزهايي كه در زندگي مهمه را يادم بدهي!»

معلوم بود سيداحمد شنيده است
پابرهنه در بحث دويد:
«بابا بايد به منم ياد بدي»
مريم: نه، شما نيازي نيست ياد بگيريد
شماها بزرگ كه بشيد فقط مي‌خوريد و مي‌خوابيد
و سر كار مي‌رويد
سيداحمد: خب، بايد اخلاق‌هاي اجتماعي رو به ما ياد بده بابا
مريم: اصلاً از همين امروز شروع مي‌كنيم
من ساعت يك ميام تو اتاقت و بايد قانون‌هاي زندگي رو يادم بدي!

قبول كردم
چاره ديگري نبود انگار
غذا آماده شد و بچه‌ها ناهار را كه مي‌خوردند
جرقه‌اي در ذهنم زده شد
«دفتر زندگي»!
مگر مدرسه دفتر حجاب پيشنهاد نكرده
من هم دفتر زندگي درست مي‌كنم
شامل پاسخ‌هايي به پرسش‌هاي اساسي
پرسش‌هايي كه خودشان بايد به آن بيانديشند
و خودشان بايد پاسخ دهند
پاسخ‌ها را بيابند
من فقط راهنمايي مي‌كنم تا به پاسخ برسند
اين شد كه اين دفتر را درست كردم
همين امروز



اولين سؤال را نوشتم
و اولين پاسخ را مريم نوشت
و همين‌جا بود كه دومين سؤال درست شد
سؤالاتي به هم پيوسته
سؤالاتي كه هويّت انسان را شكل مي‌دهد
سؤالاتي كه اگر پاسخ ندهيم
ديگراني آن بيرون منتظرند
مانند گرگ
تا پاسخي نادرست بدهند
و هويّت نسل آينده‌مان را از خود كنند
بي‌هويّت يعني!



حضرت امير (ع) [به فرزندش حسن (ع)]: «اِنَّما قَلْبُ الْحَدَثِ كَالاْرْضِ الْخالِيَةِ، ما اُلْقِىَ فيها مِنْ شَىْء قَبِلَتْهُ. فَبادَرْتُكَ بِالاْدَبِ قَبْلَ اَنْ يَقْسُوَ قَلْبُكَ، وَ يَشْتَغِلَ لُبُّكَ، لِتَسْتَقْبِلَ بِجِدِّ رَأْيِكَ مِنَ الاْمْرِ ما قَدْكَفاكَ اَهْلُ التَّجارِبِ بُغْيَتَهُ وَ تَجْرِبَتَهُ، فَتَكُونَ قَدْ كُفيتَ مَؤُونَةَ الطَّلَبِ، وَ عُوفيتَ مِنْ عِلاجِ التَّجْرِبَةِ، فَاَتاكَ مِنْ ذلِكَ ما قَدْ كُنّا نَأْتيهِ، وَ اسْتَبانَ لَكَ ما رُبَّما اَظْلَمَ عَلَيْنا مِنْهُ» (نامه 31 نهج‌البلاغه)
قطعاً دل جوان همانند زمين خالى است، هر بذرى در آن ريخته شود مى پذيرد. بنابراين پيش از آنكه دلت سخت شود و مغزت گرفتار گردد اقدام به ادب آموزى تو كردم، تا با عزمى جدّى به امورت روى آورى، امورى كه اهل تجربه مشقّت تجربه كردن آن را كشيده اند، و تو از زحمت طلب كفايت شده، و از تجربه دوباره آسوده گشته اى، و آنچه ما در صدد تجربه آن بوديم به دست تو رسيده، و قسمتى از آنچه بر ما پوشيده مانده براى تو روشن گرديده است. (ترجمه انصاريان)


مطلب بعدي: ناهارِ آبشار مطلب قبلي: كارآگاه فوم بر

نظرات

خانه ي خانواده: سلام عليكم
پرسشاي خوبي بود ، ما ...
اميدوارم فضولي نكرده باشم كه :
ما كجا مي رويم ؟
رو اگه بپرسم .
درضمن نا گفته نمونه ، كه حاج خانم مطلبو خوند ، يه پرسشم ايشون داره ! پرسش اينه :
ما يعني چي !؟
من نه ها ! كه منم ما هستم! يا حاج خانوم ، كه ايشونم ما هستن ! بلكه ما !؟
حالا چرا با علامت تعجب ؟ اينو ديگه نفرمودن . سه‌شنبه ۷ آذر ۱۳۹۶ - ۱:۰۲ صبح
پاسخ: و عليكم السلام. ما ضمير جمع اول شخص است، يا همان كه نحويّون مي‌گويند؛ متكلم مع الغير. تشكر از التفات و توجه شما به مطالب حقير. در پناه حق.
بازگشتنسخه محلّي از نوشته‌هاي وبلاگ شايد سخن حق سال نشر18نوشته‌هاي وبلاگ بر اساس سال برچسب‌ها35نوشته‌هاي وبلاگ بر اساس برچسب بيشترين نظر34نوشته‌هاي وبلاگ با بيشترين تعداد نظر مجموعه‌نوشته‌ها27پست‌هاي دنباله‌دار وبلاگ
صفحه اصليبازگشت به صفحه نخست سايت نوشته‌ها986طرح‌ها، برنامه‌ها و نوشته‌ها مكان‌ها75براي چه جاهايي نوشتم زمان‌ها30همه سال‌هايي كه نوشتم جستجودستيابي به نوشته‌ها از طريق جستجو وبلاگ1366با استفاده از سامانه پارسي‌بلاگ نماها2چند فيلم كوتاه از فعاليت‌ها آواها10تعدادي فايل صوتي براي شنيدن سايت‌ها23معرفي سايت‌هاي طراحي شده نرم‌افزارها36سورس نرم‌افزارهاي خودم معرفي6معرفي طراح سايت و آثار و سوابق كاري او فونت‌هاي فارسي60تعدادي قلم فارسي كه معمولاً در نوشته‌هايم استفاده شده است بايگاني وبلاگ1354نسخه محلّي از نوشته‌هاي وبلاگ خاندان موشّحبا استفاده از سامانه شجره‌ساز خاندان حضرت زادبا استفاده از سامانه شجره‌ساز فروشگاهدسترسی به غرفه محصولات فرهنگی
با اسكن باركد صفحه را باز كنيد
تماس پيامك ايميل ذخيره
®Movashah ©2018 - I.R.IRAN