كارت ملي كه ندارند
زير 18 سال
گواهينامه هم كه نه
مدرسه هم كه كارت دانش‌آموزي صادر نمي‌كند
پس چطور بايد شناخته شوند؟
روي يك كارت مقوايي
تلفن و نشاني منزل
اوايل سنجاق مي‌كردم زير لباسشان
كودك كه بودند
يادشان هم دادم:
«اگر يك وقت دست مرا ول كردي و گم شدي، اين كارتو به يه پليس نشون بده»
بعدتر كه بزرگ شدند
آدرس و تلفن را حفظ كردند
ولي باز هم مي‌نوشتم و مي‌گذاشتم در جيب‌شان
اما چند وقت پيش
ايده تازه‌اي به نظرم رسيد:
چرا كارت خانوادگي خودمان را نداشته باشيم؟!
چهار كارت طراحي كردم
عين هم
براي خودم نيز
هر كدام از بچه‌ها هم كد ملي خودشان
حتي باركد
رايانه‌اي شده از همان كد ملي
شماره موبايل اختصاصي هم كه دارند
تلفن منزل و شماره همراه خودم
همراه با آدزس خانه
براي همه‌مان
به عنوان يك كارت شناسايي خانوادگي
حالا ديگر بحث گم شدن نيست
بزرگترند و آدرس و تلفن را از حفظ
راه را هم بلدند
بحث حادثه است
همه بايد نشاني و تلفن اضطراري در جيب‌مان باشد
همه كساني كه در شهر زندگي مي‌كنند
اقتضاي زندگي شهري
جايي كه همسايه همسايه را نمي‌شناسد!
قال سِرُّ اللّه(ع): «أَيُّهَا النَّاسُ، إِنَّا قَدْ أَصْبَحْنَا فِي دَهْرٍ عَنُودٍ وَ زَمَنٍ [شَدِيدٍ] كَنُودٍ، يُعَدُّ فِيهِ الْمُحْسِنُ مُسِيئاً وَ يَزْدَادُ الظَّالِمُ فِيهِ عُتُوّاً. لَا نَنْتَفِعُ بِمَا عَلِمْنَا وَ لَا نَسْأَلُ عَمَّا جَهِلْنَا وَ لَا نَتَخَوَّفُ قَارِعَةً حَتَّى تَحُلَّ بِنَا.» (نهج‌البلاغه، خ32)
اى مردم، ما در روزگارى منحرف، و زمانى غرق كفران در آمده ايم، زمانى است كه نيكوكار بدكار شمرده مى شود، و ستم پيشه بر طغيانش مى افزايد. از آنچه دانيم سودى نبريم، و از آنچه ندانيم نپرسيم، از خطرات ترسى نداريم تا بر سرمان فرود آيد. (ترجمه انصاريان)
